Met de vlam in de pijp....

Het is nacht. Het is rustig in de straten van veghel. In de meeste huizen is het nog donker.

5.59 uur
Manamana tututududuu klinkt er opeens uit mijn telefoon. Slaperig en geirriteerd kijk ik op mijn telefoon wie het in godsnaam in zijn hoofd haalt om mij wakker te bellen als het nog donker is. "5.59" en "1 gemiste oproep" staat er op mijn scherm. 5.59 uur....?!?!!! Sjiiiittttttttttt, F*ck, gvdm, ik moet om kwart voor zes bij Rutger zijn. Ik rijd mee op de vrachtwagen vandaag. Wel de tijd ingesteld op mijn wekker maar vergeten aan te zetten. Vet verslapen dus. Ik zei gisterenavond nog tegen Franka dat ik maar een uurtje zou komen.......

Nadat ik vlug Rutger had gebeld dat ik eraan kwam ben ik als een speer in aktie gekomen. Hond naar buiten, wassen, scheren (half) en vlug tanden poetsen. En 15 minuten later jakkerde ik samen met Rutger in de auto naar schijndel. Rutger fris en fruitig, gezellig kletsend langs me en ik half ongewassen, half geschoren (zoals een stereotype vrachtwagenchauffeur hoort te zijn) en met dikke ogen achter het stuur. Vijf minuten te laat kwamen we aan bij de vrachtwagen. Das nog best netjes gezien de omstandigheden.

We moesten eerst naar waalwijk om een contairtje van 12 ton met weet ik veel wat erin op te halen en die moesten we dan naar België (Overpelt) brengen. Ik moet zeggen dat het best imposant is als je onderaan zo'n gigantische kraan staat die een container oppakt alsof het een luciferdoosje is en hem vervolgens in één vloeiende beweging precies goed achter op je vrachtwagen zet. Vervolgens zetten we onze weg voort naar België.
Natuurlijk waren al mijn goede plannen om brood en versnaperingen mee te nemen in rook opgegaan omdat ik me verslapen had, dus heb ik net zo lang heel zielig naar Rutger's plastic zakje met broodjes zitten staren tot ik een broodje hagelslag kreeg. En toen werd ik ook weer een mens. Wakker, ontbeten, het feest kon beginnen, dus een cd-tje van hans Teeuwen erin. Twee uur lachen later (wat kan die vent lullen zeg) waren we alweer ruim op weg met een verse container naar Dongen. Nog ff naar eenander cd-tje geluisterd maar die viel tegen, dus dan de radio maar aan. Met zo'n muziekje op de achtergrond in de vrachtwagen komen de typische mannengesprekken weer op gang hè.

Robin; "Eeeh, er zit een lieveheersbeestje op de voorruit". Rutger deed bruut de ruitenwisser aan om het insect te verwijderen.
Robin;"Hahaha, hij zit aan de binnenkant".
Rutger;"Maak hem dan dood".
Robin;"Nee joh, dat kan niet, dat brengt ongeluk".
Rutger;"Das niet waar, als ze leven brengen ze geluk, als je ze doodmaakt brengen ze geen ongeluk maar gewoon geen geluk meer".
Kan iemand mij uitleggen wat nou precies het verschil is? Twee uur later zat het lieveheersbeestje ineens op de half openstaande raam van Rutger.
Rutger;"Eeeh, daar heb je hem weer, ik schiet hem gewoon naar buiten". Zo gezegd zo gedaan en allebei tevreden reden we weer verder. Maar opeens een uur later liep daar triomfantelijk en volgens mij in zijn knuistjes lachend over de vooruit weer dat lievehersbeestje. De smiegt was ons te slim afgeweest.
Robin;"Nou blijkbaar heb je een nieuw huisdier. ik vind dat we hem Karel moeten noemen".
Rutger;"Nee, het is mijn vrachtwagen, dus mijn lieveheersbeestje dus ik mag een naam verzinnen". Het arme beestje heet nu Stipje!

Na 11 uur en 539 kilometer onderweg geweest te zijn waren we weer terug op de basis in Schijndel. Best lange dagen zo en dan schijnt dit nog mee te vallen. Maar het was echt heel gezellig. Nog ff vlug bij Rutger thuis een door Dianne heerlijk klaargemaakt bordje macaroni naar binnen schuiven en dan naar huis. Ik ga vanavond vroeg verder waar ik vanochtend om 5.58 uur nog zo lekker mee bezig was!