donderdag 19 januari 2012

Laatste blog....

Wat raar, als deze blog gepubliceerd word is het dus goed gegaan en heb ik rust. Het spijt me enorm dat ik daarbij heel veel mensen heel veel verdriet doe.
Jaren ben ik aan het knokken geweest en op een gegeven moment breekt de tijd dat je je verlies moet nemen. Mensen die me kennen weten dat ik alles geprobeerd heb en ik hoop dat iedereen op den duur een bepaalde vrede met mijn besluit kan hebben.

Ik heb mijn besluit in oktober genomen en heb dus niks overhaasts gedaan. Ik wilde eigenlijk wachten tot de lente. Maar door dat hele gedoe met Tibo is de situatie zo onhoudbaar geworden dat ik het echt niet meer trek en ik heb dus twee weken geleden ongeveer mijn plannen bijgesteld waardoor ik niet alles af heb kunnen ronden wat ik van plan was.

Ik wil uitdrukkelijk laten weten dat niemand hier schuld aan heeft en niemand dit heeft kunnen voorkomen buiten proffesionele hulp, maar de hulpverlening heeft schandelijk gefaald. Ik wist al 10 jaar dat het onvermijdelijk was en mijn moeder heeft dat ook wel eens uitgesproken.

Ik ben een beetje bang dat Tibo de zondebok word voor een aantal mensen maar ook hij kon hier niks aan doen. Tibo heeft gewoon de pech dat hij het afgelopen jaar mijn grootste bron van problemen was. Na een gesprek vorige week is duidelijk geworden dat we allebei niet zo handig bezig zijn geweest. Dat gebeurt nou eenmaal in het leven. Het zou eruit zien als iedereen waar je een foutje bij maakt zelfmoord zou plegen en jij dat dan op je geweten zou hebben. Alles wat we vorige week besproken hebben heb ik Tibo vergeven.

Waar ik wel ontzettend boos over ben is dat hij gisterenavond tussen mij en mijn vrienden is gaan staan waardoor ik oud en nieuw, wat ik als afscheidsnacht had ingepland, alleen thuis achter mijn computer heb doorgebracht, zonder afscheid te kunnen nemen. Sterker nog, door zijn koppige besluit om mij buiten te sluiten is de situatie zo geescaleerd dat ik op dit moment, twee uur voor mijn dood ongeveer, met diverse mensen ruzie heb. Mirjam vind ik het allerergste. Ik heb haar net een mail gestuurd om mijn excuses aan te bieden. Zij is ontzettend de dupe geworden van deze hele toetsand. Okay Tibo wist natuurlijk niet dat dit mijn laatse nacht was anders had hij waarschijnlijk mij dat half uurtje waar heel netjes om vroeg wel gegund. Maar hij had zowieso nooit tussen mij en mijn vrienden mogen gaan staan.
Ik zal nooit weten of Mirjam me vergeeft, en Tibo, dat zal ik jou nooit vergeven. Deze is voor jou rekening, had je maar niet zo egoïstisch moeten zijn en na moeten trappen. Bij deze trap ik terug en daar kun je nooit meer iets aan doen!