Ziekenhuisperikelen deel 5

Na een zomer die in het teken stond van sondevoeding, overgeven en ziekenhuis in en uit ga ik nu een stuk schrijven over mijn laatste opname waarin de grote operatie gepland stond die alles weer een beetje in orde zou moeten maken. Eigenlijk hoef ik het alleen maar over te schrijven want ik heb deze keer een dagboek bijgehouden in het ziekenhuis. Het is erg lang geworden dus het gaat je wel even wat tijd kosten. Hier volgt mijn verslag;

Dag 1;
De dag van opname. Wederom toch ook wel heel gezellig om weer terug te komen op mijn oude vertrouwde afdeling waar ik bijna iedereen ken. Ben een beetje zenuwachtig voor de operatie maar niet heel erg. Ik slaap zelfs goed.

Dag 2;
De grote dag. Vandaag is de operatie. Onderweg naar de OK ben ik behoorlijk nerveus. Het is ook niet niks wat er gaat gebeuren. Maar als het allemaal lukt word alles na vandaag alleen maar beter. Hoe mis kun je het hebben?
De operatie was er geen volgens het boekje. Tijdens de operatie kwam Dr. Smulders tot de ontdekking dat mijn milt zwaar ontstoken was, of vergaan eigenlijk. Later die avond beschreef de Dokter het aan mijn moeder dat je je voor moet stellen dat je een pot appelmoes op een bord leegschud en daar moet proberen een appel van te maken. Hopeloze zaak dus. Gevolg, milt eruit, antibioticakuur van 2 jaar en div inentingen omdat je immuumsysteem behoorlijk op zijn kop staat zonder milt. De operatie duurde daardoor erg lang. Ik geloof ongeveer 6 uur maar zeker weten doe ik dat niet. Verder geen herinneringen aan die dag.

Dag 3;
's nachts weer terug naar de IC en 's ochtends de beademing eruit. Het gaat weer wat beter. De pijnpomp gaat eraf omdat je die zelf moet bedienen en ik de kracht niet had om het hendeltje over te halen. 's Middags om 2 uur mag ik weer terug naar 10 west. Natuurlijk gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt van de gelegenheid om beneden in de rolstoel een sigaretje te roken.
Om 4 uur begin ik een beetje misselijk te worden en daardoor mezelf ook zorgen te maken. En al vaker is gebleken dat mijn voelsprieten op dat gebied erg betrouwbaar zijn.
CRP (ontstekings) waardes 89

Dag 4;
Stront aan de knikker. Mijn CRP waardes zijn zo gestegen dat besloten word om een scan te doen. Ik was inmiddels heel bang omdat ik wist dat het goed mis was. Mijn ouders en zus kwamen gelukkig meteen weer voor de zoveelste keer naar het ziekenhuis gesneld. Daarna kwam het spannende wachten op de uitslag. Zou het een operatie worden of niet?
's Avonds om 9 uur belde de verpleging om te informeren of ik nog naar de OK moest en nuchter moest blijven. De uitslag van de scan was niet goed. Ik moest nuchter blijven voor een operatie. Verder wist ik niks. Zenuwslopende uren samen met mijn ouders volgden. Op een gegeven moment heb ik een valiumpje gekregen en zijn mijn ouders ook maar gaan slapen. Om 4 uur 's nachts kwam het verlossende woord. Er was een communicatie foutje, ik hoefde helemaal niet naar de OK, ik moest nuchter blijven voor een drain onder echobegeleiding. PFFFFFFFFFF, en GODVERDOMME! Opgelucht dat ik "maar" een drain hoefde, en kwaad, hoe kun je in godsnaam zo'n communicatiefout maken????

Dag 5;
Onder de CT scan werd de drain geplaatst. In eerste instantie leek het allemaal mee te vallen met de pijn maar gedurende de dag werd de pijn steeds erger. Ik hoop van harte dat het hierbij blijft en dat het gewoon een simpel abcesje is.

Dag 6;
De pijn is haast niet te dragen. Echt goede pijnstillers krijg ik niet omdat ik niks mag hebben ivm met mijn maag. Mijn CRP waardes blijken alweer flink gedaald naar 140 en dat is het beste nieuws wat ik kon krijgen. Het gaat weer de goede kant op!

Dag 7;
Eindelijk dankzij Yara (een verpleegster) goede pijnmedicatie voorgeschreven. Morfinespuiten :). Niet de gezondste oplossing maar dat kan me op dit moment niet zoveel schelen. Bovendien word de dosis tot 3 keer toe te hoog toegediend door een norse beetje enge verpleger, ik aanschouw en geniet zwijgzaam van mijn pijnloze uren. Bovendien werkt mijn zus in de verslaafdenzorg dus die kan dit morfineprobleem straks mooi oplossen!
Mijn CRP is weer gezakt naar 110, gaat goed dus. Dr. Smulders komt nog even langs en hij denkt dat we nu het ergste wel achter de rug hebben. Ik begin weer een beetje hoop te krijgen.

Dag 8;
Een rustige dag, geen spannende ontwikkelingen. CRP licht gedaald naar 106. In de loop van de middag word ik weer misselijk wat ook meteen mijn zorgen weer aanwakkert. Psychisch wel een hele zware dag. Ik werd al depri wakker. Gelukkig komt mijn moeder al vroeg langs. Samen hebben we een gesprek bij mijn psychologe en dat helpt. De rest van de dag veel bezoek en een goede dag.

Dag 9;
Ik heb last van zo'n onbestemd gevoel dat er iets staat te gebeuren. Als mijn bloeduitslagen binnenkomen blijkt dat ik weer gelijk heb, mijn ontstekingswaardes rijzen de pan uit. Wat is er nu weer aan de hand? Weer een abces?
Ook vind ik dat de kleur van de drain sterk verandert en ik meen een beetje ontlasting te ruiken.

Dag 10;
Op zich een redelijk rustige dag buiten die enorm pijnlijke drain. Mijn ontstekingswaardes zijn maar heel licht gestegen dus word besloten om het nog een dagje aan te kijken.
's Avonds verandert opeens alles. Tijdens het spoelen van de drain breekt er opeens paniek uit. Mijn wondvocht ruikt heel sterk naar ontlasting en heeft ook die kleur wel een beetje. Omdat ik me verder niet ziek voel word besloten om de volgende ochtend een CT scan te doen. Zelf weet ik gewoon dat het goed mis is.

Dag 11;

Mijn bloeduitslagen zijn nog niet eens binnen en ik lig al in de CT scan.
Een uur later krijg ik de uitslag. En die is schokkend. Mijn buikholte zit vol ontlasting. Waar het vandaan komt is onduidelijk maar de dokter wil meteen opereren. Binnen een uur wel te verstaan. Gelukkig is mijn pindarotsje in de branding Karin erbij toen het nieuws kwam want de paniek sloeg behoorlijk toe. Ook mijn ouders komen (weer) aangestormd en lopen mee tot aan de deuren van de OK. Daar gaat ie dan.... Brrrrr.....

De dagen die hierop volgen heb ik gelukkig geen herinneringen van. Ik weet dat de operatie redelijk goed is verlopen. Ik heb door onbekende reden een darminfartct gekregen aan mijn dikke darm. De dokter heeft gekozen voor de veiligste oplossing en dat is een (tijdelijke) stoma. De dag na de operatie is echt kritiek geweest. Daarna is het herstel moeilijk en zwaar geweest. Hier volgt een reconstructie van het hele gebeuren door middel van alle berichtjes op hyves die gepost werden om iedereen op de hoogte te houden;



Mijn berichtje vlak voor de operatie

16 okt, 14:59 - 186 x gezien - door wie?
Slecht slecht nieuws. Moet binnen nu en een uur geopereerd worden. @ catharinaziekenhuis

Sigrid
Nou slecht nieuws , hij moet binnen nu en een uur weer worden geopereerd worden. Er zit wrs ergens een gaatje in zijn darmen.
Ik weet niet of hij zelf nog een stukje schrijft dus daarom doe ik het even. (heeft ie dus wel gedaan)
Ik hou jullie weer op de hoogte als/zolang ons Robin zelf niet in staat is.

Groetjes Sigrid
16 okt, 15:05

Dianne
Alle vrienden van Robin ook heel veel sterkte. Natuurlijk Jan, Jose en Sigrid ook. Wat een ellende

16 okt, 16:13

Tamara
Sterkte kerel

16 okt, 16:13

Colinda
Wederom heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeel Sterkte!!

xxx tante Bertha
16 okt 17:32

José
zojuist bericht uit het ziekenhuis.
de operatie van robin is klaar, hij heeft waarschijnlijk en darminfarct gehad.
er was een stukje darm afgestorven en dat is verwijderd.
hij heeft nu een tijdelijke stoma en ligt nu op de ic .
16 okt, 19:32

Sigrid
Nou ik ga dadelijk met ons pap naar het ziekenhuis. Hij ligt weer op de ic.
Tibo, ons mam en/of ik houden jullie weer op de hoogte.
Ook even geen bezoek totdat hij weer wat is opgeknapt.
Als jullie meer details willen weten kun je mij altijd bellen 06-21718876.

Groetjes Sigrid
16 okt, 20:14

Sigrid
Net terug uit het zkh.
Zijn vitale functies zagen er goed uit, hij had alleen wat verhoging 38.4 C.
Hij word nu tot morgenvroeg slapende gehouden.
Tussen 8.00 en 9.00 uur komt de arts en dan wordt bekeken hoe nu verder.
We hopen er maar het beste van.

Sigrid
16 okt, 21:24

Nicole
Blijft spannend allemaal hoor. De kaarsjes branden en de duimen draaien. Houdt ons op de hoogte en je weet het hè, als ik iets kan doen.......

Sterkte voor jullie allemaal.


16 okt, 23:54

Sigrid
Net contact gehad met het zkh, hij heeft de nacht goed doorgebracht. De koorts was iets gestegen maar dat hebben ze opgevangen door hem meer vocht toe te dienen.
De wond van de stoma begint wat te verkleuren, ontsteking???? Dit word goed in de gaten gehouden.
De arts komt zometeen en dan word er een plan van aanpak gemaakt.
Vanmiddag ga ik weer naar het ziekenhuis.

Sigrid
17 okt, 08:12

Colinda
Sterkte hoor! Pffff, het eerste wat ik tegenwoordig doe is, uit mijn bed komen en hyves opstarten. Ik vind het zo ontzettend erg...net zoals iedereen...maar dan besef ik dat ik tot op heden zo'n geluk heb gehad, en dat doet pijn...

Sterkte sterkte allemaal!!
17 okt, 08:30

Sigrid
update: Ons pap en mam zijn net in het zkh geweest.
De koorts is weer wat gezakt van 39.2 naar 38.3, dus dit is positief.
De stoma werkt op zich goed alleen de kleur is niet helemaal goed van de uitgang dus dit wordt goed in de gaten gehouden.
De arts houdt hem in elk geval vandaag de hele dag nog in slaap en morgen wordt er weer verder gekeken.
De arts heeft net een sonde ingebracht zodat hij weer voeding binnen krijgt, dit zal hij ook hard nodig hebben om het genezingsproces goed te laten verlopen.

Sigrid
17 okt, 10:58

Tibo
Net langs geweest. Het blijft allemaal erg spannend. Nu is het hopen dat hij niet ziek wordt. Dus de kaarsjes branden weer en de duimen draaien
17 okt, 14:46

Dianne
Pff wij zitten ook erg gespannen af te wachten. Fijn dat jullie alles op hyves zetten. Brrr wat een nare toestand
17 okt, 15:06

Sigrid
Net thuis uit het zkh, de koorts is weer aan het stijgen, is nu 39.3 (is wel normaal koorts stijgt meestal in de loop van de dag).
De arts komt dadelijk nog langs en dan krijgt hij er weer een infuus bij, deze is met meerdere lijnen zodat ze daar ook voeding door kunnen geven en via een andere ingang medicatie.
Hij deed net een paar keer zijn ogen open maar hij was duidelijk in morfineland, hij reageerde ook nergens op.

Sigrid
17 okt, 15:10

Linda

Hier draaien de duimen ook overuren.. Hou continu hyves in de gaten voor evt updates..
Iedereen heel veel sterkte
17 okt, 15:40

Nicole
Log meerdere malen per dag in op hyves om te kijken hoe het met Robin gaat. Vind er allemaal maar niks aan zo, pfff spannend hoor. Fijn dat jullie geregeld hier een update neerzetten, bedankt.

Sterkte allemaal.

Groetjes
Nicole
17 okt, 15:54

Kim
Zo wat heftig allemaal!!!! Wil iedereen heel veel sterkte wensen en Robin natuurlijk het meest!!!!ook hier brandt een kaarsje!!!
17 okt, 17:08

Colinda
Kusje aan jullie allemaal!
Ik sluit me bij de rest aan, en ik ga meteen een kaarsje branden, in de hoop dat het helpt...
17 okt, 18:04

José
Hallo
Ben net naar het ziekenhuis geweest.
Met Robin gaat het nog hetzelfde, hij is stabiel en nog steeds in slaap.
De dokter was nog niet geweest dus ik weet nog niet of hij vandaag uit zijn slaap wordt gehaald.
Hij heeft wel nog steeds een beetje verhoging.
Naar omstandigheden zijn ze op de IC tevreden.
18 okt, 10:49

José
Hallo ben ik weer.
Ben naar Robin geweest en hij is wakker.
Hij is nog wel heel erg suf maar hij reageert wel als je iets vraagt.
Hij moet nog een paar opdrachtjes uitvoeren(hoofd en benen optillen en knijpen met z'n handen) en als dat goed gaat mag de beademingsbuis er ook uit vandaag.
Hij geeft wel aan veel pijn te hebben.
Verder zijn ze tevreden over hem op de I C
18 okt, 16:02

Colinda
Gelukkig!! Elk klein stapje vooruit is er toch 1!
Hopelijk dat ze nog wat goede pijnbestrijding voor hem kunnen vinden.

liefs, Colinda
18 okt, 17:17

Sigrid
Net terug uit het zkh.
Hij is weer wakker en erg onrustig en opstandig. Dit heeft allemaal te maken met de vele roesjes en narcose van de laatste tijd. Ook dat hij wat emotioneel is heeft daarmee te maken.
De beademing is eraf dus dit doet hij nu weer zelfstandig.
De koorts blijft steeds hetzelfde en ook zijn vitale functies zijn goed. Hij heeft nu geen pijn maar hij is wel erg onder invloed van alle pijn medicatie die hij krijgt. Hij weet dat hij een zware operatie heeft ondergaan en dat zijn darmen kapot waren maar ik heb er een beetje omheen gedraaid dus hij weet nog niet dat hij een stoma heeft.
Maar dat kan hem volgens mij niet echt schelen op dit moment want hij maakt zich het meeste druk over zijn onkiedonkie. Waar is ie, ik ga hem halen hoe dat weet ik niet maar ik moet hem hebben. Hier is hij de hele tijd mee bezig, was ondanks de ernstige situatie toch wel grappig. Ik denk dat als hij dit straks terug leest hij ook wel een keer moet grinniken.
Al met al gaat hij met kleine stapjes vooruit maar het gevaar voor complicaties is nog niet geweken.
Nou morgen weer een dag en hopelijk weer een stapje dichter bij genezing.

Sigrid
18 okt, 20:13

José
Hallo

Met Robin gaat het goed, hij is koortsvrij.
Als het zo doorgaat mag hij vandaag weer naar 10 west maar dat is nog niet helemaal zeker.
Als het zover is laat ik het weten.
Hij is nog wel steeds erg opstandig, hij wil een sigaret en hij wil naar buiten.
Hij moet een paar keer per dag uit zijn bed en dan in een stoel zitten (hangen) en dat vind hij helemaal niet leuk.
Hij wil dan ook steeds terug naar zijn bed.
Dat mag niet vanwege de longen, dan is het niet goed als je de hele dag ligt.
Hij weet nu dat hij een stoma heeft maar volgens mij beseft hij het nog niet.
Het is erg moeilijk voor ons en Sigrid en Tibo om hem zo te zien zitten (hangen) in zijn stoel.
We hopen maar dat het vandaag beter gaat en dat hij weer naar een gewone afdeling kan.
20 okt, 06:45

Jasmijn
Heel veel sterkte! We denken aan jullie en vooral aan Robin...

Jasmijn&Joost
20 okt, 09:19

LL
ik blijf ook sterkte wensen, hou vol allemaal
20 okt, 12:51

José
Hallo
vanmiddag ging het ineens een heel stuk beter met Robin.
Hij is niet meer opstandig en was ook redelijk goed helder.
Vanaf zaterdag is hij alles kwijt, kan zich niks meer herinneren.
Hij zat weer in de stoel en ook dat ging weer een beetje beter.
De dokter kwam vertellen dat hij een stoma heeft en dat heeft hij goed geaccepteerd.
Verder is de dokter goed tevreden .
Nog geen bezoek op de IC maar als hij naar de afdeling gaat zal ik het laten weten.
20 okt, 16:55

Rutger
nou fijn om te horen dat ie zo goed vooruit gaat.... ...
wel allemaal blijven duimen dat het ook goed blijft gaan...hij is in ieder geval op de goede weg.....
20 okt, 18:15

Esther
jeetje zeg hoeveel pech kan iemand hebben
hoop dat hij snel opknapt ..
heel veel sterkte allemaal
en beterschap voor Robin
Esther
21 okt, 08:54

Mirjam
nou popje ik hoor net van Tibo dat je weer je intrek hebt genomen op 10 West, goed zo... Even m'n best doen op school dalijk en morgen, en dan kom ik je morgenavond wel weer lastig vallen, als je daar zin in hebt
21 okt, 14:23

José
Hallo
Robin is weer van de IC af, hij ligt weer op 10 west kamer 12.
Hij kan nu ook weer bezoek ontvangen.
Hij vind het fijn als er bezoek komt maar ik heb een verzoek aan jullie.
Kunnen jullie het zo regelen dat er niet teveel bezoek tegelijk komt, maar telkens iemand.
is voor hem veel gezelliger en dan raakt hij ook niet te vermoeid waardoor hij misschien een terugslag krijgt.
Daar zit niemand op te wachten, hij heeft nu wel genoeg meegemaakt.
ik hoop dat jullie dat begrijpen. groetjes van een bezorgde moeder
21 okt, 15:53

Mirjam
heel begrijpelijk, dat moet te regelen zijn hoor
21 okt, 16:10

Nicole
Ik heb je net al aan de telefoon gehad en heb afgesproken dat ik en Esmeralda en sowieso zullen zijn vanavond.
21 okt, 16:28

RoBIN
Even wEer een bibberig onvast berichtje van mezelf. Het is idd wel fijn om geen 10 mensen aan mijn bed te hebben maar bezoek is erg welkom hoor. Mocht het toch te druk worden zal ik dat ook wel aangeven. En das dan niet lullig bedoeld maar echt uit zelfbescherming. Nog meer tegenslagen kunnen er niet bij. Wees dus niet beledigd als ik aangeef dat ik te moe ben maar zie het zo dat ik me zo bij je op mijn gemak voel dat ik durf te zeggen dat ik het niet aankan lichamelijk.

X allemaal
21 okt, 16:36

Nicole
Hey Robin,

Wat fijn om weer iets van jouw hand te lezen.
Inderdaad gewoon aangeven als het allemaal even te veel wordt voor je, no hard feelings en ik weet zeker dat ik dan voor de meeste spreek.

Tot straks.


21 okt, 16:54

Dag 16;
Weer terug op de afdeling. CRP gaat goed, gezakt van 165 naar 110. Verder gaat het echt heel erg slecht. Ik zit er totaal doorheen. Ik kan me het gesprek waarin me verteld werd dat ik een stoma had niet meer herinneren maar pas vandaag heb ik echt het besef dat ik een stoma heb. KUT!!! IK HEB EEN STOMA! Mijn kont zit voorlopig op mijn buik. Ik ben 36 jaar, ik eet uit een zakje, ik poep in een zakje, alles daar tussenin is ziek of inmiddels verwijdert en heel mijn leven staat op zijn kop. En nou moet ik er vertrouwen in hebben dat dit allemaal nog goed gaat komen. Sorry hoor, maar dat lukt me niet. Mijn vertrouwen is kapot en dat gaat nog wel even duren.

Dag 17
Zowel mijn CRP als mijn humeur zijn hetzelfde gebleven. De verpleging heeft mijn depressie inmiddels ook gesignaleerd en er word met spoed een medisch psycholoog ingeschakeld waar ik 's middags een gesprek mee heb. Nouja, gesprek, ik heb gewoon 3 kwartier in tranen zitten ratelen over alles wat me overkomen is. Ook nog een goed en lang gesprek gehad met Janine, van de verpleegleiding, en dat samen lucht toch een beetje op. Ook het feit dat mijn moeder weer de hele ochtend in het ziekenhuis zat heeft geholpen. Bovendien kan ik het erg goed vinden met Roel, mijn kamergenoot en aan hem en zijn vrouw Beppy heb ik ook erg veel steun gehad.
Lichamelijk ben ik nog erg zwak en duizelig. Lopen gaat maar heel moeizaam een paar stapjes. Waarschijnlijk komt dat omdat mijn HB bloedwaarde erg laag is en er word daarom ook besloten om om 22 uur nog een bloedtransfusie te geven. Ik was verbaasd wat er toen gebeurde. Drie en een half uur nadat de eerste zak bloed was aangehangen kon ik op eigen kracht naar beneden lopen om een sigaretje te roken.

Dag 18;
Moe omdat ik zo slecht geslapen heb, maar lichamelijk een stuk sterker. Ik kan weer lopen!

Dag 19;
Goed geslapen en ik voel me weer een stuk beter. Zou het nu dan de goede kant opgaan.

Dag 20;
Het blijft maar steeds beter gaan. Hoe kan dat nou?

Dag 21;
Alles gaat nog steeds de goede kant op. De drain blijft wel veel produceren maar het word steeds lichter van kleur en helderder.

Dag 22;
Mijn ontstekingswaardes zijn weer licht aan het stijgen. De dokter lijkt niet zo onder de indruk maar mijn onrust is weer aangewakkerd. Ook krijg ik vandaag op mijn eigen verzoek een nieuwe neussonde en kan die infectiegevoelige halslijn eruit. Helaas word per abuis de verkeerde sonde geplaatst. Een hele dikke stugge pijnlijke slang met 3 lumen (slangen). Ik heb er maar 1 nodig.

Dag 23;
Mijn CRP waardes zijn weer licht gestegen en dat betekent dat ik niet naar huis mag. Ik geef aan bij de dokter dat ik de kleur van mijn drain wel erg veel op sondevoeding vind lijken maar de zaalarts is niet erg onder de indruk. Ik, inmiddels ervaringsdeskundige, besluit daarom zelf maar een onderzoekje te doen. Ik denk namelijk dat ik weer een lekkage heb. Rode bessensap verandert net als bv bieten in je darmen niet van kleur. Als er dus een lek is moet ik rode vloeistof in mijn drain krijgen. Ik heb mijn zorgvuldig opgebouwde connecties misbruikt en de mensen van de keuken een fles rode bessensap aan laten rukken en heel veel zakjes suiker, want jeetje, wat is dat spul zuur! Ook dwing ik Robby van de verpleging mijn expiriment te volgen.
De kleur in mijn drain is caramel en troebel.
Om zes uur stop ik mijn sondevoeding en werk de eerste 2 glazen bessenzuur naar binnen. En jawel hoor.... Een half uur later is de kleur van mijn drain opeens helder en een beetje roze. Nog 2 glazen later is mijn laatste beetje hoop en twijfel verdwenen. Ook Robby is bijna overtuigd. Tijd voor de laatste stap, sondevoeding weer aan en bessensap stoppen. Een uur later zat mijn drain weer vol met troebele caramelvocht.
Om 12 uur in de nacht kwam de dokter nog langs. Sondevoeding werd onmiddelijk gestopt en de volgende dag zou er een plan van aanpak bedacht worden. Alles beter dan een nieuwe operatie op dit moment!

Dag 24;
Toch goed geslapen ondanks mijn zorgen. Ik ben weer erg somber vandaag. Tot overmaat van ramp word Roel ook nog naar een 1-persoons kamer verhuisd omdat hij een bacterie in zijn wond heeft die ook wel eens interesse zou kunnen hebben in mijn wond.
Gelukkig komt mijn moeder naar het ziekenhuis gesneld om voor wat afleiding te zorgen, alweer, en heb ik ook nog een heel fijn gesprek met mijn psychologe waar ik toch wel weer een beetje van opknap.

Na een lange dag wachten krijg ik aan het eind van de middag het plan van aanpak te horen. Niks doen! Precies wat ik hoopte. Geen nieuwe operatie, geen ellende, maar eerst rust, aansterken en hopen dat het lek vanzelf dichtgaat. Ik word ter observatie nog een weekendje daar gehouden en als maandag alles geregeld kan worden mag ik dinsdag naar huis.

Dag 25;
Mijn CRP waardes zijn weer onder de 50. Ik voel me goed dus waarschijnlijk dinsdag naar huis.

Dag 26;
Somber buiten en somber binnen, in mijn hoofd. Dit word een lange dag.
Dan totaal onverwachts lukt het me om mijn RET therapie in te zetten en mijn humeur te buigen. Ik ben trots op mezelf. De rest van de dag gaat het redelijk goed op ernstige verveling na.

Dag 27;
Spannend vandaag, alles hangt af van mijn bloeduitslagen....
En die zijn goed, ik mag morgen naar huis. Vandaag mag Roel naar huis dus daar ga ik het goede nieuws nog even tegen vertellen en hem succes wensen met zijn thuiskomst.

Dag 28;
FEESTSTEMMING!!!! Ik mag naar huis. Er komt nu niks meet tussen, ik mag echt naar huis. Rond een uur of tien bereikt mij het slechte nieuws dat Roel weer is opgenomen en geopereerd en nu op de IC ligt. Om 11 uur zou hij terug komen naar de afdeling. Gelukkig kan ik hem nog even spreken voordat ik om kwart over 12 de deur uit word gerold bij het Catharinaziekenhuis. IK MAG NAAR HUIS!!!!