De mooiste dag.....

De mooiste dag van je leven, althans één van de.... Voor Rutger en Dianne moet dat zeker het geval geweest zijn afgelopen vrijdag. Alles verliep van een leien dakje. Een mooie stralende bruid, een stralende bruidegom aan haar arm. Af en toe een zonnetje. En vooral... alles verliep volgens plan, er ging niks mis. Prachtig natuurlijk voor het bruidspaar maar waar moet ik nou over schrijven. Ik bedoel maar... het is toch veel leuker om te lezen dat de bruid uitgleed en op de taart viel dan dat de catering zo goed was!

Het begon al helemaal fout op donderdagavond. Omdat Dianne volgens traditie in het ouderlijke huis ging slapen was mij als getuige de verantwoordelijke taak toebedeeld om ervoor te zorgen dat de zenuwen bij de bruidegom niet zo hoog opliepen dat het tot vluchtpogingen zou leiden. Maar Rutger zat gewoon op de bank toen ik daar aankwam, met de voetjes op tafel. Geen klam angstzweet, geen bibbers. Het was gewoon een gezellige avond. Geen verhaal dus.

Ook de volgende ochtend ging er niks mis. Niet verslapen, geen ruzie wie er het eerst in de badkamer mocht en nog steeds geen echte zenuwen.
Dan de bloemen maar ophalen. Misschien hebben ze wel per ongeluk oranje bloemen gebruikt. Misschien kan ik nog ff tegen het bloemenmeisje schreeuwen hoe ze zo stom kan zijn. Maar ook dat zag er allemal gelikt en prachtig uit. Één pluspuntje.... de corsages gaven af waardoor de gasten naderhand met gruwelijke afschuwelijke (nu overdrijf ik een beetje) vlekken op hun kleding liepen. Maar om daar nou een stukje over te schrijven......

Om klokslag tien voor half twaalf vertrokken we richting Berlicum om de bruid op te halen. Rutger in de vrachtwagen en ik in de met bloemen volgeladen auto erachteraan. Vlak voor we in Berlicum waren moest de vrachwagen nog even versierd worden. En jawel hoor..... een stortbui. Maar de enige die daar last van heeft gehad ben ik geweest. Want de bruidegom zat lekker droog in zijn cabine 'LINKS.... en meer naar RECHTS' te roepen terwijl ik op een keukentrapje onder een druppende gril van een vrachtwagen het bloemstuk erop stond te binden. Weer geen verhaal dus....

Het hele "ophalen van de bruid" was geweldig. De regen was alweer opgehouden (tuurlijk) en met een luid toeterende vrachtwagen het marktplein op te rijden is best leuk:-)
"Rutger je moet wel aanbellen, anders komt ze niet naar beneden". "Oh ja"..., tring!
Dianne (famillie en naasten kennen dit wel van haar) had dat natuurlijk niet afgewacht en was al lang onderweg naar beneden. En toen ze naar buiten kwam.... Werkelijk. Monden vielen open, voetgangers stopten en het werd stil op straat. Dianne zag er werkelijk beeldschoon uit.

Keurig op tijd was iedereen op het gemeentehuis in Veghel. De plechtigheid was leuk. De Ambtenaar van de burgelijke stand had zich goed voorbereid en versprak zich maar één keer op een naam. Hij sprak boeiend en met de nodige humor. Okay, dat ie mijn doopnamen hardop zei waar iedereen bij zat vergeef ik hem dan ook maar.
Na de plechtigheid gingen de gasten vast naar het huis van feestpaar waar een prachtige tent was opgezet. Het bruidspaar ging nog even op pad voor de reportage. De fotografe heeft Dianne zelfs nog laten rennen op haar stilettos (hihihi). De foto's zullen dus ook wel prachtig zijn.

Het feest in de tent was echt heel gezellig. Ook aan de innerlijke mens was goed gedacht. Buiten 3 beertenders, 3 volle koelkasten, een krat broodjes en een gigantische taart met een witte roos erop kwam er ook nog een kudde cateringmensen met reusachtige schalen eten binnen gelopen. Zo'n EK wedstrijd Nederland tegen nog iemand op een grote TV doet het vooral in combinatie met 3 beertenders en een grote zak met oranje feestartikelen natuurlijk altijd goed. Een super gezellige avond die, naar ik heb horen zeggen, tot een uur of 3 heeft geduurd.

Ook voor mij was dit een van mijn mooiste dagen. Twee van mijn beste vrienden die samen gingen trouwen, das toch hardstikke mooi. Ook de ouders en andere famillieleden en vrienden hebben zichtbaar genoten. En dat voor vrijdag de dertiende!
De volgende ochtend om 10 uur zaten we met de zeven overgeblevenen alweer aan de koffie en de broodjes, helemaal fris en fruitig (nu overdrijf ik weer een beetje). Zelfs tijdens het opruimen ging er niks mis. In een kleine twee uur was er geen spoor meer te bekennen van het feestje, behalve natuurlijk de trouwakte en de ringen.

Das dus allemaal leuk en aardig zo'n perfecte trouwdag, maar nu heb ik dus mooi niets om over te schrijven!