In het ziekenhuis (deel 2) (eerst deel 1 dus lezen als je dat nog niet gedaan hebt)

Een CT scan later bevestigde wat mijn bloedwaardes al hadden laten zien. Er zat weer een flink abces. 6 cm X 6 cm zei de Radioloog terwijl ik me afvroeg of ik dan nu een vierkant abces had?!? Maar iig, er moest een drain in. Dit is met antibiotica niet meer op te lossen. Helaas zat ie deze keer iets veiliger weggestopt. Achter mijn maag tegen mijn mild. En ook mijn middenrif, mijn dikke darm en mijn longen zaten in de weg om de drain er in te prikken. Wat volgde was de zoveelste verschrikkelijke procedure. Ik heb 2 uur lang met mijn armen boven mijn hoofd (die na 10 minuten enorm begonnen te slapen en na een half uur ronduit pijnlijk waren) op een 50cm breed plankje gelegen. Ik kreeg een oppervlakkige verdoving (diep verdoven is niet mogelijk) en er werd een dikke naald in mijn buik gestoken. Iedere keer werd die er een cm verder in gestoken en dan moest er weer ee scan gemaakt worden om te kijken of er geen belangrijke organen geraakt werden. 13 centimeter en anderhalf uur later kondigde een stinkend sissend luchtwolkje aan dat het abces bereikt was. Ik helemaal opgelucht denkende dat het nu klaar was maar nee.... het gat moest nog opgerekt worden zodat de drain erin kon. Keer op keer werd er weer een iets dikkere naald in gestoken en dat ging gepaard met de nodige pijnscheuten. Maar uiteindelijk zat ie erin. Ik had zo'n pijn dat ik niet eens meer normaal kon ademen, dus hup.... weer die stomme CT scan in om te kijken of toch niet per ongeluk een long geraakt was maar gelukkig, geen klaplong. Een paar morfinespuitjes veder ging het wel weer.

De drain zat op een hele ongelukkige plek. Tegen mijn middenrif, wat ontzettend pijnlijk is. Ik heb dan ook 6 dagen op bed gelegen puur omdat ik niet kon bewegen van die stomme drain. Het ging gelijk weer een stuk beter, het abces was open en mijn onstekingswaardes gingen in een rap tempo omlaag. Met een beetje mazzel zou ik op eerste kerstdag naar huis mogen.

De dag voor kerst stond er opeens een ambitieus nerveus piepjong doktertje aan mijn bed die al mijn slangen en infusen eruit begon te trekken en anderhalf uur later stond ik buiten. Ik mocht naar huis! "ja maar, moet ik dan geen antibiotica meer hebben ofzo"? Nee, hoor, was nergens voor nodig. Okay dan, Jippie, naar huis!

Eerste Kerstdag was ik dus lekker thuis. Tibo zou langskomen met zijn zelf meegenomen kerstdiner, ik met mijn beschuitje, en dan gezellig suffe kerstfilms kijken. Einde van het liedje was dat Tibo op de bank lag te slapen en ik films zat te kijken, maar goed, het was erg gezellig. Helaas begon die avond de koorts alweer op te Komen en wist ik dat het weer mis aan het gaan was. De volgende ochtend dus maar weer naar de EHBO. Ruim drie uur daar gezeten maar het leek allemaal nog wel mee te vallen. De volgende ochtend moest ik weer terug komen om te kijken of mijn ontstekingswaardes verder door zouden stijgen.

Die zelfde dag 's middags zat ik bij mijn ouders te kijken hoe hun lekker van het kerstdiner zaten te genieten en ik had een kopje met de staafmixer gepureerde groentesoep. En jawel hoor, ik was maar net aan het eten en weer voelde ik de warme soep over uit mijn buikwond lopen. KUT!!!! Weer een lekkage.

De volgende ochtend werd ik dus weer (hoe verrassend!) opgenomen op afdeling 10 West. Ik was al zo slim geweest om mijn tas met spullen mee te nemen naar de EHBO omdat ik al wel wist hoe laat het was. Ik kreeg weer een neussonde (deze keer werkte mijn roesje duidelijk beter want het viel erg mee), een CT scan, maar er was gelukkig maar een klein abcesje aan de gang wat met antibiotica bestreden kon worden. Tijdens de CT scan bleek wel iets anders. Ik had een leuke spannende nieuwe complicatie! Een longontsteking! Dus hup, naar de longarts, die heel enthousiast een grote naald in mijn rug stak om wat vocht uit mijn longen te halen maar het was gelukkig helder vocht, dus nog een soort antibiotica was voldoende om het te behandelen. Toen kwam het volgende probleem, tijdens het inbrengen van de neussonde was ook nog een schimmelinfectie in mijn slokdarm aangetroffen. Op zich is dat niet zo'n probleem zolang ie maar niet in mijn maag en zo door het lek in mijn buikholte terecht kwam. Hup, nog meer antibiotica. Ik kreeg inmiddels zoveel dat ik na een paar dagen mijn kont moets insmeren met sudocreme voor droge en schrale billetjes omdat alles kapot ging van de medicijnen (en hier moet ik beter van worden???).

Deel 3 en tevens het laatste deel van deze trilogie over mijn ziekenhuisopnames verschijnt zeer binnenkort!